در یکی از پرتفرقه‌ترین انتخابات تاریخ کانادا، جاستین ترودو، نخست‌وزیر پیشروی این کشور موفق شد اگرچه با یک دولت اقلیت، در قدرت باقی بماند.

توهین، تهمت، دروغ و افشاگری های پرسروصدا در مورد ترودو و رقیب محافظه کار او اندرو شیر در این 40 روز کارزار انتخاباتی به یک جریان روزانه تبدیل شده بود.

چهل و سومین انتخابات کانادا یادآور ناخوشایندترین انتخابات بود که رسانه های اجتماعی در این میان آتش بیار معرکه بودند.

در این رأی گیری، شرق در مقابل غرب، فرانسوی در مقابل انگلیسی، شهری در مقابل روستایی، قدیمی در مقابل جدید دیده شد.

با این وجود، زمانی که دوشنبه شب، حوزه های رای گیری بسته شد، رهبر حزب لیبرال با اینکه اکثریت خود را از دست داد، اما همچنان به عنوان نخست وزیر یک کشور عمیقاً متفرق باقی ماند.

لیبرال ها 30 کرسی و حدود 12 درصد از حمایت مردمی را که در سال 2015 به دست آورده بودند، از دست دادند.

همانطور که یکی از تحلیلگران متذکر شد، لیبرال ها به سادگی کمتر از رقبای حزب محافظه کار کانادا که رأی و تعداد کرسی های شان ثابت باقی ماند، از دست دادند.

در عوض، ذینفعان رقیب ترودو در جناح چپ بودند.

ترودو با اکثریتی قوی وارد انتخابات شد، اما یک سری از اشتباهات در داخل و خارج از کشور عمیقا از درخشش وی کاست.

دانیل بلاند، استاد علوم سیاسی دانشگاه مک گیل، به CBC گفت: «من فکر می کنم برای مدتها تصویر او مخدوش شده است ... سفر هند، ماجرای اس ان سی ـ لاوالن، سیاه کردن چهره. این فقط تصویر او در کانادا نیست. جاستین ترودوی نخست وزیر یک چهره کمرنگ است، نه فقط از نظر داخلی، بلکه از نظر خارجی و تصویر کانادا در جهان.»

و موعظه های او به مسائل كمك نمی كرد.

این شخصیت سیاسی به این عنوان شناخته شد که مدام موعظه می کرد؛  موعظه برای کانادایی ها درباره نژادپرست نبودن، تبعیض جنسی و همجنسگراهراسی و همچنین گناهان واقعی و تخیلی دیگر.

تحکم و عتاب مداوم او در سخنرانی ها بسیاری از کانادایی ها را بهم ریخته و عصبانی کرد.

هنگامی که عکس هایی از این شخصیت جذاب و خوش تیپ با صورت سیاه کرده پخش شد، اعتبار و آبرویش که در یک چاشنی ریاکاری وا رفته بود، از بین رفت.

بسیاری نخست وزیر را به عنوان کسی که در فضیلت اخلاقی صراحت لهجه ندارد و بیشتر علاقه مند به کسب امتیاز در  نشست های بین المللی است تا اداره کشورش، دیدند.

آدریان باترا، سردبیر راست گرای تورنتو سان، گفت: «کانادا یک کشور متفرق است و این انتخابات این امر را تقویت کرده و از عدم موفقیت جاستین ترودو در نمایندگی کردن همه کانادایی ها می گوید.

«افتضاحی که دولت او بار آورد،کشور ما را در صحنه بین المللی منفعل کرده است، ثابت می شود که او یک فمینیست جعلی است، همه در حالی است که برای کانادایی های سخت کوش مالیات ها را افزایش می دهد.»

اما کارت پیروزی ترودو، وجود رقیب ملال آور و بی انگیزه اش اندرو شیر رهبر حزب محافظه کار کانادا بود.

مبارزات انتخاباتی شیر از همان ابتدا و به طور مكرر در زمینه دفاع از موضوعاتی مانند سقط جنین و تغییرات آب و هوایی انجام می شد.

از طرف دیگر، محافظه کاران تنها حرف هایی می زدند که مردم دوست داشتند بشنوند و ناله می کردند که ترودو کشور را ویران کرده بدون اینکه هیچ جایگزین هوشمندانه ای ارائه دهند.

اندرو کوین، ستون نویس روزنامه "نشنال پست"، روحیه بسیاری از کانادایی ها را دو روز قبل از انتخابات خلاصه کرد.

او نوشت: «مطمئناً هیچ یک از دو حزب حاکم تاریخی، شروع نکرده اند که نشان دهند چرا باید قدرت به آنها واگذار شود، آنطور که نظرسنجی ها نشان می دهد: اگر روند فعلی ادامه داشته باشد، برای اولین بار در تاریخ ما، هر دو کمتر از یک سوم آرا را خواهند داشت.»

«این به همان اندازه ادای احترام به رهبران آنها است که به برنامه های ارائه شده آنها: بدترین چیزی که می توان در مورد جاستین ترودو گفت این است که او نتوانست از لحاظ اخلاقی و هوشمندی آدم وارفته و پوچی مانند اندرو شیر را شکست دهد، بدترین چیزی که می توان در مورد شیر گفت این است که او نتوانست شیاد آراسته ای چون ترودو را شکست دهد.»

همانطور که شیر و ترودو مثل بچه مدرسه ای ها پنبه یکدیگر را می زدند، رای دهندگان در حال بررسی گزینه‌های دیگر بودند.

اولین توقف حزب سوسیالیست دمکرات نو و رهبر کاریزماتیک آن، جاگمیت سینگ بود.

در تقاضایش برای امتیازات بهتر برای کانادایی های متوسط​​، سینگ جوان تمجید زیادی را از سراسر طیف سیاسی به دست آورد.

در بعضی اوقات در طول رقابت تلخ، او به نظر می رسید تنها بزرگسال در صحنه است.

حالا توپ در زمین او است.

ترودو برای حفظ وضعیت متزلزل دولت اقلیت خود، باید به حزب دمکرات نوی سینگ تکیه کند، و احتمالاً این تکیه کردن برای اصلاحات و برنامه های اجتماعی برایش هزینه خواهد داشت.

حزب جدایی طلب بلاک کبکوا، دوباره زنده شد و حال 35 کرسی استان کبک را در مجلس کنترل خواهد کرد.

اما احیای این حزب نشان دهنده نارضایتی گسترده از وضع موجود سیاسی است و نه هرگونه امتحان مجدد برای جدایی طلبی، که حمایت از این ایده از همیشه کمتر است.

حزب دیگر در این انتخابات حزب سبز بود. افزایش نگرانی ها از بحران تغییرات آب و هوایی، تعداد آرای حزب سبز را افزایش داد، اما این افزایش آراء، تعداد کرسی های حزب را فقط اندکی افزایش داد.

معلوم شد كه ترودو سیاستمداری مغشوش‌تر از آنی است که كانادایی های متمایل به چپ امیدوار بودند، باشد.

اما هنگامی که کارگزارانش رقیب او اندرو شیر را به عنوان ترامپ جدید ترسیم کردند که برای نابودی تمام آنچه که در مورد کانادا خوب بوده آماده است، کافی بود که وی مجدداً انتخاب شود.

یکی از صاحب نظران می‌گوید که دولت اقلیت ترودو که اکنون ریاست آن را بر عهده دارد، ماندگار خواهد بود.

نه کانادایی ها و نه سیاستمداران برای حضوری دوباره بر سر صندوق رأی گیری آماده نیستند، اما هر دو حزب اصلی پس از طی 40 روز کارزار انتخاباتی، محبوبیت کمتری دارند.

www.independent.co.uk/news/world/americas/canada-election-results